I AM A DANCING CLOWN

Mensen die hun plek kennen, die zijn zeldzaam. Zeker in de totaal losgezongen wereld der internationale beroemdheden. Media en massa kunnen het maar niet weerstaan om tussen de ivoren torens van clowns en kunstenaars te wroeten naar baanbrekende inzichten. Ze hunkeren ernaar om de les te worden gelezen door mensen die als het erop aankomt geen greintje besef hebben van een normaal, alledaags leven of het reilen en zeilen van de (geo)politiek. Langs elke rode loper staan quotejes-hengelende hyena's die, in plaats van vragen te stellen over dingen waar de sterren wel verstand van hebben, willen weten wat Taylor Swift en Brad Pitt vinden van de verkiezingen of nog erger: het conflict in het Midden-Oosten. Iets waar veel celebs gretig gebruik van maken, want wie zijn podium niet gebruikt voor het etaleren van de juiste meningen is een verrader. Zo niet Bill Burr. Niet alleen een van de betere komieken van zijn generatie, ook een schoenmaker die weet waar zijn leest ophoudt. Onlangs maakte Burr een GRAP over CEO-killer Luigi Mangione (zoals hij al eens eerder deed). Voor media reden genoeg om Burr bij de uitreiking van de Mark Twain Prize aan collega Conan O'Brien aan de tand te voelen over de recente ontwikkelingen in de Mangione-zaak. Daarop was Burr duidelijk: blijf met je ophefgeile poten van mijn gebit af. "I went to summer school three out of four years in high school. I'm not qualified to talk about this. (...) You guys need to get your balls back. This is not my job, I am a dancing clown." Amen.

Helemaal loco

We toveren het café om tot een stampcafé. Overdag stampen we hier op alles en iedereen, vanavond stampen we op pompende beats. Dat doen we omdat we net gestemd hebben voor de House Top 1000 van Wild FM. Laat de bas door je lijf dreunen, sluit je ogen en je waant je weer in simpelere tijden, toen de wereld rustiger was en het nachtleven des te wilder. Toen de iT nog bestond, met destijds nog Sylvana Simons als kooidanseres. Wat een tijd. En jezelf verliezen in de muziek, daarvoor hoef je heus niet per se een pilletje op te hebben. Niet in aanloop naar de House Top 1000. Tijdens het autorijden, housemuziek. Onder de douche, housemuziek. In de vergadering, housemuziek. Tijdens het slapen, housemuziek. Bij het al dan niet ondertekenen van een lintje voor COA-vrijwilligers, housemuziek. Deephouse, acidhouse, discohouse, bejaardentehouse. STAMPEN. En stemmen, hierr.

Weet iemand hoe laat het is?

Het is nog vroeg. Daarom moeten we praten over het laagste smerige gore tuigh aan de onderkant van alle ranzige richels van shithole country Nederland. Nog lagerder alsdan toeslagenambtenaren, talkshowhosts, DPG-columnisten en makelaars: grafschenners. Wat een zieke weggooiers zijn dat. Hoe haal je het überhaupt in je hoofd om met je gore tengels aan iemands laatste rustplaats te zitten? En dan zo'n klein ieniemienie beeldje jatten? Waarom? Voor het geld doe je dit niet. Een kilo brons is nog geen 4 euro (dagkoers), dus daar koop je ook geen shot crack, krat bier, streep coke of een pak sap van 4 euro en 75 cent voor. Ziet u DIT BEELD bij uw kringloop danwel kunsthandelaar cq veilingsite, neem dan contact op met Arthur Brand en/of de politie. Alvast bedankt & oant moarn!

Voelt als één jaar

Jemig de pemig, het is alweer twee jaar geleden dat een van de founding fathers van de Nederlandse humor overleed: Wim de Bie. Hij was magistraal in de sketches van Koot & Bie, een heuse woordkunstenaar, een taalvernieuwer en hij kon tieren als de beste. Als O. den Beste bijvoorbeeld, over narcissen, halfjes bruin en te drukke winkelstraten (was vroeger een ding), of als Walter de Rochebrune in zijn tuinhuis. We zullen Tedje van Es, Gé Temmes, Robbie Kerkhof, Frank van Putten, Dirk met z'n pilsje, Berendien uut Wisp, de burgemeester van Juinen, de charmante Mémiem Holboog en Thea Ternauw of de aandoenlijke meneer Foppe niet snel vergeten... We willen maar zeggen: die man kon wel wat.

Bovendien was hij een van de eerste bloggers van Nederland met zijn 'Bieslog', waarvoor waardering vanuit onze blogstal. 

IN DIER VOEGE: vandaag, op zijn sterfdag, herinneringen aan een van de grootste komieken uit de vaderlandse geschiedenis.

He kijk een dronken inzending, ideaal voor de knipplak in het Stamcáfe

Kijk, we gaan het even simpel houden. Je denkt dat je invloed hebt? HA! Lieve stemvee, politiek is een toneelstuk en jij bent de figurant zonder tekst. Het echte script? Geschreven door een klein clubje dat geld en macht verzamelt alsof het Pokémon-kaarten zijn. En jij? Jij mag werken, belasting dokken en denken dat je mee mag praten. Cute.

Maar wacht! Revolutie dan? Gewoon de boel omgooien? Ja leuk idee, totdat de nieuwe machthebbers zich net zo gaan gedragen als de oude. Want macht corrumpeert. Altijd. Dus hoe fixen we dat? Simpel: niet. Tenzij we eindelijk eens stoppen met het aanbidden van geld en status en beginnen met iets nieuws: menselijkheid.

Maar ja, dat levert geen dikke auto’s, dure pakken en snoepreisjes naar Davos op. Dus dat gaat niet gebeuren. Toch?

En nu even opletten, reaguurders. Want voordat dit uitloopt op het standaard "Ja maar [vul hier een religie in] is de schuld!"-debat: denk eens na. Al duizenden jaren vechten mensen elkaar de hersens in over wie de beste god, koning, ideologie of economische theorie heeft. En waar heeft dat ons gebracht? Precies hier. In een systeem waar een paar mannetjes bepalen hoe de rest mag leven, terwijl we zelf elkaar blijven slopen over wie gelijk heeft.

Dus. Wat denken jullie? Is het tijd om dat patroon te doorbreken, of gaan we weer lekker verder met de gebruikelijke loopgravenoorlog in de comments?

Beste Landgenoten, kom er maar in. En de rest: vuur los. Maar hé, misschien—heel misschien—zonder de gebruikelijke copy-paste ruzies over geloof en politiek. Of is dat te veel gevraagd?

De comments zijn open. Maak ons gek.

[Naam (mogelijk) bekend bij redactie]

Okee Wim

U leerde Wimpie Beelen kennen als de pinautomaat van Sylvie Meis, want gek genoeg valt Sylvie altijd op kerels met 200 miljoen op de bank. Alleen ontmoette Sylvie dit keer haar meerdere, want voordat ze een laatste duik nam in het geldpakhuis van haar wisseltrofee - je kunt erin rondduiken als een dolfijn, erin graven als een mol én het op je hoofd laten kletteren - nam Wim afscheid van háár. Sindsdien is Wim druk met zijn grote liefde: zakendoen en centjes verdienen. Nu moet-ie oppassen dat-ie niet de Gerard Sanderink-route neemt, want hij is al een tijdje aan het kiften met de gemeente Amsterdam en Femke Halsema in het bijzonder. Vandaag heeft-ie zelfs een paginagrote brief aan Halsema in de krant geknald. "Femke, jij beweert dat je het contact met mij verbreekt omdat je je ergert aan mijn manier van doen. Je framet mij als een vervelende man met wie je niet normaal kunt communiceren." Beelen heeft ruzie met de gemeente over het ADM-terrein (hij kocht het voor 86 miljoen), richtte een website op, presenteert zich als een heel erg rijke Robin Hood ('Ik wil geen euro hebben van Amsterdammers, die worden al bestolen door het gemeentebestuur') en claimt nog een MILJARD te krijgen van de gemeente. Reactie gemeente: "Deze advertentie illustreert maar weer eens waarom direct contact niet mogelijk is." JOEHOE FRANK VISSER. Doe eens melden. Amstel 1.

(klik voor pdf)

Wat we nu gaan doen gaat heel veel geld kosten

Wat een gedoe weer van de week. Eerst steunde Dick Schoof het idee achter ReArm Europe in Brussel, toen steunde de Tweede Kamer in Den Haag een motie tegen ReArm Europe van Joost Eerdmans, en vervolgens vloog Dilan Yesilgöz naar Kiev terwijl de rest van de coalitie druk aan het onderhandelen was met de premier, maar er was echt geen sprake van een crisis ben je gek hoezo crisis het is juist normaal dat drie van de vier coalitiepartners een motie tegen het kabinetsbeleid steunen en dit is geen crisis dit is een goed gesprek. En nu is er dus een debat (dat ook nog over Israël gaat, zie video hieronder) met premier Schoof over dit onbegrijpelijke compromis waaruit we vooral konden concluderen dat ReArm Europe gewoon doorgaat. Live meekijken na de breek, zien hoe ontspannen Dilan Yesilgöz in de wedstrijd zit kan hierboven.

Geweldig verhaal, geweldig gemaakt

Zo. En dan nu even iets anders. Het gaat ook over DE RUSSEN maar eigenlijk ook helemaal niet omdat het over de Sovjets gaat, in een andere tijd, met een andere oorlog, en dan ook nog lui uit Kazachstan en Oezbekistan en die andere stans en Georgië en dus ook om Amersfoort en om Leusden. Wat die met elkaar te maken hebben weet u misschien, en zo niet dan moet u dus eerst verplicht even dit schitterende radiodocuutje van VPRO-programma (ze kunnen het wel dus) OVT luisteren. Wat een verhaal.

Nee ga (nog even) weg

Toegegeven: we hebben het stuk over 'plantaardig printvlees' voor € 9 per ons niet eens gelezen, wéér een breuklijn in onze samenleving en er is al genoeg doffe ellende, en voor je het weet pikt Timmerfrans het op en moet je het gezeik weer een jaar aanhoren. Vegetarisme is een minder-gewelddadige variant van geloof: het kan nooit eens met stille trom, maar moet altijd met bombarie. "IK BEN...!" Mens in godsnaam doe het, maar val de vrije rest niet lastig met je vingerwapperende gepiep, en kom maar eens terug als je de weeïge sojasmaak uit je bietenmiet hebt gefilterd. Een mooie man zei ooit: "To me, life without veal stock, pork fat, sausage, organ meat, demi-glace, or even stinky cheese is a life not worth living. Vegetarians are the enemy of everything good and decent in the human spirit, and an affront to all I stand for, the pure enjoyment of food." Maar Anthony Bourdain is dood, hij hing zichzelf op, mogelijk omdat hij wist wat er ging komen. De Nationale Week Zonder Vlees (en zuivel).

Alpe d'Huez gemiddeld 7,9 %, spaarrente gemiddeld 1,85 %

Rabobank, misschien wel de meest iconische sportsponsor van NL aller tijden, samen met voetbalsponsoren bij de grote vier ABN-AMRO (Ajax), Stad Rotterdam Verzekeringen (Feyenoord), Philips (PSV) & Hans Verkerk Keukens (De Graafschap), de klassieke schaatspakken van Aegon, Rintje Ritsma met z'n goddelijke lijf in een ijsbad Sanex en Lucky Strike op de kuip van Streuer & Schnieders. In het geval van Rabobank was het extra handig dat het een bank was, zodat al die wielrenners (Boogerd, Dekker, Rasmussen, Leipheimer, Menchov, enz. enz. enz.) genoeg cash hadden om af te rekenen bij de runners van schimmige Spaanse bloedboeren. Omdat het natuurlijk een grote bende was kapte de bank ermee, MAAR: Rabobank is TERUG. De spaarrente nog even gauw met 0,25% naar beneden en wielersponsoren maar weer. Slogan: 'Terwijl jij rood staat pakken wij geel'. Na de klik een paar foto's van Michael B. die in dingen blaast.